Książki

Mój tata twierdził, że to zbędny wydatek. Nigdy jako dziecko/nastolatka nie kupiłam książki, ale były one u mnie w domu wszędzie. Zdobywaliśmy je w konkursach, jako nagrody w szkołach. Ale nie twierdził, żeby ich nie czytać. Książki to pożywienie dla duszy. I tak już od najmłodszych lat wędrowałam do biblioteki po kolejne nabytki i  czytałam, dzień w dzień, rozwijając moją mowę, spostrzegawczość i pamięć. Rozwijając siebie. Raz byłam Policjantem z kryminalistyki, raz młodą matką, a kolejnym razem księżniczką w zamku.
Potem byłam konstruktorem maszyn, doszkalałam się w dziedzinie astronautyki a potem pokochałam sens fizyki kwantowej.

Dzisiaj jestem inna, dzisiaj mam inne książki do czytania. Cofnęłam się do lat młodości… no dobra, cofnęłam się 30 lat wcześniej i czytam książki, które czytała mi mama.

Od kąd dorosłam, postanowiłam na przekór tacie przeznaczyć część moich pieniążków, najpierw stypendium, potem pensji na książki i tak o to w moim domu jest mega biblioteka z uginającymi się półkami. Uzupełniam ją teraz o książeczki dla mojej Mańki. 

Co? Po co czytać książki niemowlakowi przecież ona nic z tego nie rozumie! Może i nie rozumie słów, znaczenia, ale rozumie co to miłość i wspólny czas. Rozumie, że jesteśmy razem i może pooglądać kolorowe obrazki. Może przenieść się swoją wyobraźnią do kolorowej krainy bajek.

Moja Mańka od dnia narodzin ma czytane książki, które uwielbia. Uwielbia kolorowe obrazki 😊